Η συγκεκριμένη συλλογή διηγημάτων είναι διφυής. Στο πρώτο μέρος με τον τίτλο «Το άγιο περιστέρι» περιλαμβάνονται διηγήματα μυθοπλασίας, ενώ στο δεύτερο «Ο Κορυδαλλός οδύνης» αναφέρονται αληθινά περιστατικά, που συνέβησαν κατά την τετραετή διδασκαλία των εθελοντικών μαθημάτων μου στους άρρενες κρατούμενους των Φυλακών Κορυδαλλού. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
«Ο Κορυδαλλός οδύνης» έλκει τον τίτλο του από τους στίχους του ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα με τους οποίους η συγγραφέας επιγράφει αυτό το δεύτερο μέρος της συλλογής.
Θέματά τους στιγμιότυπα, πρόσωπα ή και σκέψεις από το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας των Φυλακών Κορυδαλλού στο οποίο η Ελένη Λαδιά για τέσσερα χρόνια παρέδιδε εθελοντικά μαθήματα στους μαθητές.
[...]
Η συγκίνηση από την ανάγνωση των διηγημάτων του Κορυδαλλού φορτίζεται και φωτίζεται από την προσωπικότητα του δασκάλου που διαφαίνεται στις γραμμές και αποτυπώνεται εξαιρετικά στα διηγήματα «Ο δάσκαλος» και «Σάββατο ή ο θάνατος του δασκάλου».
Έτσι ο «Κορυδαλλός οδύνης» γίνεται τόπος, άλλοτε τόπος τιμωρίας και άλλοτε τόπος μαρτυρίας, του Καλού που μάχεται το Κακό, με μόνα εφόδια το ήθος και την αυταπάρνηση του δασκάλου, του καθενός εμπνευσμένου δασκάλου, και την θέληση των εγκλείστων μαθητών για μια νέα κερδισμένη πια ζωή.
(απόσπασμα από κριτική της Ελένης Λιντζαροπούλου δημοσιευμένη στο diastixo.gr)
--
